Isparta Can Damarı Göz Göre Göre Yok Oluyor

Bir zamanlar mavinin en güzel tonlarını taşıyan, hayat dolu bir göldü burası… Eğirdir Gölü… Binlerce canlının evi, bölge halkının umudu, toprağın can damarıydı.
Ama şimdi… Aynı manzaraya bakıyoruz ve gördüğümüz şey, sadece kurumuş topraklar, çatlamış yüzeyler ve günden güne kaybolan bir doğa harikası…
Yedi yıl önce, burada balıkçılar tekneleriyle açılıyor, çocuklar kıyısında oynuyor, kuşlar gökyüzünde süzülüyordu. Şimdi ise geriye sadece suların çekildiği, terk edilmiş bir yalnızlık kaldı.
İklim değişikliği, bilinçsiz su tüketimi, kuruyan dereler… Doğa yardım çığlıkları atıyor ama biz onu duymuyoruz.
Bu sadece bir gölün hikâyesi değil… Bu, geleceğimizin sessizce elimizden kayıp gidişinin hikâyesi… Eğer önlem almazsak, bugün Eğirdir Gölü, yarın başka bir doğa harikası ve belki de bir gün, tüm dünyamız…
Şimdi durup düşünme vakti…