Nöbetçi Eczaneler
Isparta’da yaşayan Eyüp ve Mümine Altıntaş çifti, 22 yaşında kanserden kaybettikleri down sendromlu kızlarının acısını dindirmek ve yeniden hayata tutunmak için down sendromlu bir çocuğun koruyucu aileliğini üstlendi.
Merkeze bağlı Yakaören köyünde oturan 3 çocuk sahibi emekli Eyüp (65) ve Mümine (54) Altıntaş çifti, 13 yıl önce down sendromlu 22 yaşındaki kızlarını kanserden kaybetti.
Kızlarının yokluğuyla büyük üzüntü yaşayan çift, yaşadıkları acıyı dindirmek için koruyucu aile olmak istedi.
Isparta Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğüne başvuran çift, sosyal hizmet uzmanlarının yardımıyla kızlarını kaybettikten yaklaşık bir 2 yıl sonra gerekli koşulları sağlayarak 4 yaşında down sendromlu minik Gizem’e sıcak yuva oldu.
Gizem’le 11 yıldır tıpkı kızlarıyla ilgilendikleri gibi özenle ilgilenen Altıntaş çifti, Gizem’in gelişime şahitlik ettikçe mutlu oluyor.
Anne Mümine Altıntaş, gazetecilere, down sendromlu bir kızın nasıl yetiştirebileceğini bildiği için down sendromlu çocuğun ailesi olmak istediklerini söyledi.
Kendi kızının çok iyi yetiştiğini, okuma yazma da bildiğini anımsatan Altıntaş, “O yüzden bana down sendromlu bir çocuğun çok iyi gelebileceğini düşündüm.” dedi.
Gizem sayesinde yeniden hayata tutunduğunu dile getiren Altıntaş, “Kızımın yasını tutmaktansa, birinin elinden tutabilmek ve onu hayata kazandırabilmeyi düşündüm. Gizem’i aldıktan sonra hemen eğitim sürecimiz başladı çünkü Gizem bize geldiğinde bir kelimeyi daha çıkaramıyordu. Sadece bir hareketle su istiyordu. Gizem’le ilgilendikçe bizim sevgimizi aldıkça ve bize güvendikçe artık kendini ifade etmeye başladı. Tabi 11 yıldır sürekli bir eğitim sürecimiz var. Hem sporla hem de akademik olarak eğitimlerimiz var. Eğitimlerimiz devam ediyor. Gizem, kolay bir çocuk, siz sevdikçe size karşılığını veriyor.” diye konuştu.
– “İçimde Gizem’e karşı inanılmaz bir sevgi oluştu”
Altıntaş, neden koruyucu aile olunmalı sorusuna da şu şekilde cevap verdi:
“Yuvadaki çocukların her şeyi var, sağ olsun devletimiz her şeyi vermiş ama bir çocuğa anne baba, kardeş sevgisini vermek devletin yapabileceği bir şey değil. Koruyucu aileye verilen çocuklar gerçekten aile sevgisini tadıyorlar. Gizem’le ilk eve geldiğimizde yüzüne bakıyorum, içimden diyorum ki ona karşı kızım gibi bir sevgi hissedebilir miyim? İnanın 3-4 gün sonra içimde Gizem’e karşı inanılmaz bir sevgi oluştu. Çocuklar ailenin yanında daha mutlu ve daha özgüvene sahip oluyorlar.”